روزگارم بد نیست غم كم میخورم                    كم كه نه هر روز كمكم میخورم
عشق از من دورو  پایم لنگ بود                      غیمتش بسیار دستم تنگ بود
گر نرفتم هر دو پایم خسته بود                     شیشه گر افتاد هر دو دستم بسته بود
چند روز یست كه حالم بد نیست                  حال ما از این و آن پرسید نیست
گاه بر زمین زل میزنم گاه بر حافظ تفعل میزنم  حافظ فرزانه دل فالم را گرفت یك غزل آمدوحالم را گرفت
 مازیاران چشم یاری داشتیم                          خود غلط بود آنچه ماپنداشتیم

 

من که گفتم

 

من که گفتم این بهار افسردنی است

من که گفتم این پرستو مردنی است

من که گفتم ای دل بی بند و بار

عشق یعنی رنج ، یعنی انتظار

آه عجب کاری به دستم داد دل

هم شکست و هم شکستم داد دل